Hayatın Işığı

Beyaz bir güvercinin kanadında yolculuğa çıkar sevdasıyla;

Avuçlarında bir tutam tuz, avuçlarında bir tutam hüzün

Çalkalanırken beşik misali kaygıları saçlarının dalgasında,

Okyanusun taa dibine serper koca yüreğinin kırıklarıyla birlikte;

“Yeniden başlamaktır” çünkü kadın

Gece olur Ay’ın kulağına fısıldar nağmelerini

Parlatır yıldızları en cafcaflı ışıklarıyla

Gezegenler alkış tutar bu nümayişe

“Coşkudur” çünkü kadın

Bulutlardan kopup, düşen su parçacıkları gibi

Çakılsa da göğün bağrından yere

Renk cümbüşlü yeşiller filizlenir un ufak olduğu yerden;

“Umuttur” işte kadın

Nur topu gibi üçüzler, beşizler doğar sonra

Boylu boyunca serpilirler yerden göğe

Gamzelerinin çukurunda güller büyütürler gülüşleriyle

“Yaşamdır” çünkü kadın